mehmet abi
saat gece 3.14 kendimi eve kapatışımın bilmem kaç gün ertesi. depoladığım bütün sigaralarım an itibariyle benden daha fazla bitik. küllük dolmuş, izmaritler yerlere savrulmuş. bu saatte açık tekel çok uzak. alışkınım sokaklara, uzaklara. evin karşısında ki petrol ofisine gitmek geçiyor aklımdan. üstüm başım dağınık. dünyadan bıkmışım. üşeniyorum uzaklara gitmeye. ama bir yandan da ihtiyacım var nefes almaya. dolabımın karşısına geçip elime geçen ilk şeyleri üzerime geçiriyorum, özensizce. makyaj malzemelerimle göz göze geliyoruz. kaçırıyorum gözlerimi bu göz temasından. boyunları bükük. belki de kullanacak birine vermeliyim artık. sabahın 6'sında kalkıp saçını başını düzleştirip, makyaj yapıp evden çıkabilen kadınlara hayranım kendimi bildim bileli. çok zahmetli gelir bana. yataktan kalktığım gibi giderim çoğu zaman her yere. hep vaktinden çok geç. çantamı alıp ayakkabılarımı giyip sigara almak için çıkıyorum evden. uzağa gidiyorum. nefes aldığımı hissediyorum. sanki balkonda ki h...