imkansız
keşke beynim "yaz!" emri vermese, bu kelimeler sadece mutsuzken iletilmese parmaklarımdan kaleme, mürekkepleri bitse dünya da var olan bütün kalemlerin, tükense bütün kağıtlar ve ben bir yolunu bulup yine yazsam canımı yaka yaka, bedenimin her bir noktasını kanata kanata yazsam, kafamın içine yazsam, düşüncelerimin acıdığını hissetsem, yaranın iltihabını akıtır gibi ruhumun bütün iltihabını en zor şekilde akıtsam, suya yazsam, sadece yazsam. ölümün kardeşi olan uykumda rüyalarıma yazsam, uyansam sonra, her uyanışım bir rüyanın ölümü olsa, her kurduğum cümle canımın yangınını harlamasa da söndürse biraz, kül olsam, anka kuşu gibi küllerimden yeniden doğsam, efsane olsam, sonsuz gibi gözüken tek bir günün içinde hapsolsam, her sabah annem beni yeniden doğursa, her gece katilim beni yeniden öldürse mesela. bütün bunların hepsi olsa. imkansızlıklar imkanlarla dolsa. nefes alıp vermesem biraz. tutsam nefesimi, oksijen denen bu zehri içime çekmeyi unutsam, gelse güneş doğsa, uçm...