ayrılık türküsü
bu şehrin her bir metrekaresinde, her caddesinde sigara yaktım. dumanını üfledim ruhumun bütün yorgunluğunu ciğerlerimden çıkarırcasına. herkesin aksine ruhumu ciğerime sakladım ben. çektiğim her nefeste biraz daha sağlıksızlaştırdım onu. sanki her duman sakinleştirecekmiş gibi, iyi gelecekmiş gibi. bu boktan denize sıfır şehrin sahilinde attığım her adımıma bir anı sığdırdım. koca bir hayat sığdırdım. şehire gökyüzü her ağladığında çıkıp sırılsıklam olana kadar yürüdüm. göğün gözyaşlarını gözyaşlarıma kattım. kimseler ağladığımı anlamasın diye bütün suçu göğe attım. bulutlar daima bundan kurtarıcım oldu. biraz da tek üzülenin ben olduğumu hissettirmediğinden sanırım. gökyüzü ağlarken birde bağırıyorsa hele en sevdiğim yere çöker bende onunla beraber bağıra bağıra ağlarım. ağladığımı görmedikleri gibi çığlıklarımıda duymasınlar diye. çoğu zaman nefret ettim. şehrin suçu yoktu belki. belki tek suçlu içinde yaşayanlardı, içinde yaşadığım anılardı. yine de nefret ettim. hayatımda tattığı...