tanrı

kalabalıkta ortaya çıkarılan her sigara piç, mezarları ise paketleri olur. aslında sigaraların cesetleri yakılır. külleri masaya savrulur. her ceset rakı sofralarında bir ceset daha yakar. küllerini en sevdiği yere savurur. savrulduğu yere karışır. o sofrada söylenen her şarkı özeldir, özenle seçilir. hepsi cenaze marşı gibidir. bu satırlar dünyanın en özel yerinden yazılır. arkada cenaze marşları listesi durmadan başa sarar. duvarlar alçalırken yükselen ben olmam. her insan uçurumun dibindedir. tanrı hepimizi güzel manzaralarla kandırıp uçurum kenarlarına çeker, kıçımıza tüm gücüyle bir tekme vurur, ucu bucağı gözükmeyen dipsiz kuyulara atar. herkes dibi görür. ben dibinde dibini görmek için tırnaklarımla kazarım. tanrının uçurumu dünya. kıçımıza tekme vurduğu yerden bizi izler. kafasına göre bir sırayla “cennetlik” olanların ruhlarını yanına alır. sonsuza dek o manzarayı izletir. “cehennemlik” olan her ruhun kıçına yeni bir tekme vurur. düşerler, düşerler, düşerler. sonsuza dek o manzarayı tekrar görebilmenin hayaliyle düşerler. uçurumun içinde uçurumlar yaratırım. güzel manzaralarla kandırmam kimseyi. kendi uçurumlarımın tanrısıyım. sadece ben atlarım. tanrı değilim. bencil hiç. uçurumlarımın sesini dinlerim. çünkü dünyanın en güzel müziğidir herkesin duyup kimsenin anlayamadığı sessizlik. belki de kıyıda köşede kalan, en ufak yağmurda dibi boylayabilecek tek çiçeğim. yaşamak için muhtaç olsamda ona, aynı zamanda katilim aslında. yağsa dibi boylayıp öleceğim, yağmasa susuzluktan kuruyup gideceğim. zaten hayat hep böyledir. neyi seçersek seçelim sonuç hep aynıdır. ben tanrıyla birlikte doğmayı seçtim. ama tanrı olarak öleceğim. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bitti

nereden başlasam, nasıl başlasam bilmiyorum. belki de korkuyorum başlayamamaktan, başladığımda bitirememekten. ilk defa ne diyeceğimi, ne düşüneceğimi, ne anlatacağımı bilmiyorum. mutluyken yazamazmış insanlar. mutlu gibi görünüp, içinde mutsuz olanlardanım ben. içi yangın yeri olanlardan, enkaz altında kalanlardan. o kadar alışmışım ki düzensizlik içinde bir düzen kurma çabasında olmaya, her şey düzene girmeye başladığında "noluyoruz ulan?" diye tepki veriyorum ister istemez. unutmak istiyorum. geçmiş günlerde canımı yakan, beni enkaza çeviren her şeyi unutmak. unutuyorum da. ama bu şehrin her bir metrekaresinde, yaktığım her sigarada, duyduğum her cümlede, baktığım, gördüğüm her nesnede yeniden hatırlıyorum enkazlarımı. bazen kendimi bir yerlere odaklanmış halde buluyorum. o anlarda ben, ben olmuyorum. sanki ruhum çıkıyorda, bedenim öylece bütün düşüncelerle kalıyor gibi. nefes almak için çıkıyor dışarı. o bir iki dakikalık her şeyden uzaklaşmış olmanın huzuruyla geri dönüy...
Devamı

erkekler ağlamaz

Resim
"Hani erkekler ağlamazdı abi?" "Ben sana erkekler ağlamaz demedim ki. Erkeklerde ağlar ama gizli gizli." "Hıçkırıkları kendini ele verdi. Biliyor musun abi? O an gitmek istemedim yanından. Onunla beraber tüm dünyaya söverek ağlamak istedim." "Seni ağlatan bütün nedenlerin amına koyayım! Bak ben ne olursa olsun yanındayım!" Yapamadım. "Neden?" "Daha önce hiçbir erkeği ağlarken görmedim ki abi." Normal bir insanın ağlaması gibi değildi. Yıllardır içine akan bütün acıları gözlerinden sel olup aktı sanki. Oysa ben ruhunu iyileştirebilirdim eğer sihirli değneğimi kaybetmeseydim. Susma abi! Her allahın günü başımın etini yerken en ihtiyacım olduğu an susma! "Peki abim. Sen içinde ki çığlıkları dışına bir kaç damla göz yaşıyla atmaya çalışıp nil nehrini odana taşırken ağlamasına üzüldüklerinde düşündü mü bunları senin için? Herkes sıra sana geldiğinde kaybetmedi mi sihirli değneğini?" Her zaman olduğu gibi yine ha...
Devamı

tehlikeli oyunlar

neresini sevmeliydim bu hayatın? boktan gidişatını mı? ya da kendinden soğutuşunu? belki de yoruşunu? ne kadar hızlı yürüsem, açtığım o hareketli son ses müzik morfin gibi damar yolu yerine kulaktan girsede beynime, olmuyor. kafamda ki hiçbir ses güzel notalara bürünüp bokunu çıkarana kadar dinleyebileceğim bir şarkı haline gelmiyor. koşarcasına yürümekten tüm vücudum ruhumun hayata isyanı gibi "yorgunum, dur artık" diye inlesede beynim asla düşünmekten yorulmuyor. ne içersem içeyim uyuşmuyor. hiçbir içki iç sesimi bastıramıyor. beynimde yorgun düşsün istiyorum. düşünemeyecek kadar yorgun düşsün. hiçbir şey bilmeyip, her şeyi unutsun. içim sızlıyor. kalbimden ayaklarıma doğru kan akıyor. geçtiğim yolları boyuyor ve her acı kan izlerimden buluyor beni. tanrım! kalbim acıyor! ne yapmalıyım daha fazla düşünmemek için? en iyisi okumalıyım. tehlikeli oyunlar oynamalıyım. kafamın içinde emekli albay hüsamettin tambay konuşmalı. hikmet gibi tertemiz delirmeliyim. anlamsızlıklar iç...
Devamı