cehennem

ki bu cümleler benim en güzel hoşgeldinlerim, en güzel vedalarım.
babama dördüncü vedam, anneme on sekizinci hoşgeldinim!
sevgili tanrım, sevgiyle yaratıp sevgisiz bıraktığın bu çivisiz dünyaya kaçıncı iade-i ziyaretim? artık buna bir son verelim!
lügatım sıfırlanıyor, tutukluluk yapıyor kelimelerim tıpkı bir silah gibi. sağır, dilsiz, kör kalıyorum. nereye koysam elimi kayıp gidiyor, nereye atsam adımımı ayrılıp yerinden uzay boşluğuna düşüyor. havada asılı kalıyorum. hep bir hüzün basıyor. aşık olduğum yalnızlığım korkutuyor, canımı yakıyor. nereye kaçacağımı bilemiyorum. dünya denen bu çıkışı olmayan labirentte sıkışıp kalıyorum bir kuytu köşeye ve yalvarıyorum her bir duvarına: "ne olur gelme üstüme, gelme!"
yukarıdan bir el çekip kurtarsın istiyorum beni. ne yazık ki tanrı duymuyor, duymak istemiyor. daha önemli işleri var belki. kandır kendini. cennetinden farksız bir dünya yaratıyor, oraya alacak seni!
her seferinde veda ettim hayatıma giren birilerine. geri dönüşü olmayan biletler tutuşturdum ellerine. "burası benim cehennemim" dedim hepsine. "burada benden başkasına günahlar yasak!"
tanrının yasakladığı en güzel günahtır sarhoşluk. uyuşur beyninle beraber düşüncelerin bazen tek yudumda bazen de kim bilir kaçıncı şişenin dibiyle birlikte.
sarhoşken kusmak gerekir bazen. çünkü kusmak bünyeye reset atmaktır bir nevi. alkol kanında dolaşıp başını döndürmeye devam ederken midende kalanları dönmekten vazgeçirir, kusarsın. aklının kıyısında köşesinde kalan ne varsa dibini sıyırıp midene atar, kusarsın. bu yüzden en fiyakalı günahtır sarhoşluk ve aslında araftır. çünkü her sarhoş, bir nevi araftadır.
benim cehennemimde anılara biraz alkol dökülür, aleve verilir. kimse bilmez ama aslında her sigara cehennem aleviyle yakılır ve dumanı zehirlidir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bitti

nereden başlasam, nasıl başlasam bilmiyorum. belki de korkuyorum başlayamamaktan, başladığımda bitirememekten. ilk defa ne diyeceğimi, ne düşüneceğimi, ne anlatacağımı bilmiyorum. mutluyken yazamazmış insanlar. mutlu gibi görünüp, içinde mutsuz olanlardanım ben. içi yangın yeri olanlardan, enkaz altında kalanlardan. o kadar alışmışım ki düzensizlik içinde bir düzen kurma çabasında olmaya, her şey düzene girmeye başladığında "noluyoruz ulan?" diye tepki veriyorum ister istemez. unutmak istiyorum. geçmiş günlerde canımı yakan, beni enkaza çeviren her şeyi unutmak. unutuyorum da. ama bu şehrin her bir metrekaresinde, yaktığım her sigarada, duyduğum her cümlede, baktığım, gördüğüm her nesnede yeniden hatırlıyorum enkazlarımı. bazen kendimi bir yerlere odaklanmış halde buluyorum. o anlarda ben, ben olmuyorum. sanki ruhum çıkıyorda, bedenim öylece bütün düşüncelerle kalıyor gibi. nefes almak için çıkıyor dışarı. o bir iki dakikalık her şeyden uzaklaşmış olmanın huzuruyla geri dönüy...
Devamı

erkekler ağlamaz

Resim
"Hani erkekler ağlamazdı abi?" "Ben sana erkekler ağlamaz demedim ki. Erkeklerde ağlar ama gizli gizli." "Hıçkırıkları kendini ele verdi. Biliyor musun abi? O an gitmek istemedim yanından. Onunla beraber tüm dünyaya söverek ağlamak istedim." "Seni ağlatan bütün nedenlerin amına koyayım! Bak ben ne olursa olsun yanındayım!" Yapamadım. "Neden?" "Daha önce hiçbir erkeği ağlarken görmedim ki abi." Normal bir insanın ağlaması gibi değildi. Yıllardır içine akan bütün acıları gözlerinden sel olup aktı sanki. Oysa ben ruhunu iyileştirebilirdim eğer sihirli değneğimi kaybetmeseydim. Susma abi! Her allahın günü başımın etini yerken en ihtiyacım olduğu an susma! "Peki abim. Sen içinde ki çığlıkları dışına bir kaç damla göz yaşıyla atmaya çalışıp nil nehrini odana taşırken ağlamasına üzüldüklerinde düşündü mü bunları senin için? Herkes sıra sana geldiğinde kaybetmedi mi sihirli değneğini?" Her zaman olduğu gibi yine ha...
Devamı

tehlikeli oyunlar

neresini sevmeliydim bu hayatın? boktan gidişatını mı? ya da kendinden soğutuşunu? belki de yoruşunu? ne kadar hızlı yürüsem, açtığım o hareketli son ses müzik morfin gibi damar yolu yerine kulaktan girsede beynime, olmuyor. kafamda ki hiçbir ses güzel notalara bürünüp bokunu çıkarana kadar dinleyebileceğim bir şarkı haline gelmiyor. koşarcasına yürümekten tüm vücudum ruhumun hayata isyanı gibi "yorgunum, dur artık" diye inlesede beynim asla düşünmekten yorulmuyor. ne içersem içeyim uyuşmuyor. hiçbir içki iç sesimi bastıramıyor. beynimde yorgun düşsün istiyorum. düşünemeyecek kadar yorgun düşsün. hiçbir şey bilmeyip, her şeyi unutsun. içim sızlıyor. kalbimden ayaklarıma doğru kan akıyor. geçtiğim yolları boyuyor ve her acı kan izlerimden buluyor beni. tanrım! kalbim acıyor! ne yapmalıyım daha fazla düşünmemek için? en iyisi okumalıyım. tehlikeli oyunlar oynamalıyım. kafamın içinde emekli albay hüsamettin tambay konuşmalı. hikmet gibi tertemiz delirmeliyim. anlamsızlıklar iç...
Devamı